به گزارش گروه ترجمه خبرگزاری حوزه، سال ها است مسجد الاقصی در سکوت سیاه جهان عربی و اسلامی که تنها همراه با برخی بیانیه ها و نشست ها است، مورد تجاوز همه جانبه صهیونیست ها قرار گرفته است. حفاری های عمیق در زیر مسجدالاقصی به بهانه پیدا کردن معبد ادعایی آنها در حال اجرا است و اخیرا دادگاه رژیم صهیونیستی اجازه خواندن نماز و عبادت خاموش در مسجدالاقصی را صادر کرده است.
منیر شفیق (ابوفادی) متفکر، نویسنده و فعال سیاسی فلسطینی، در سال ۱۹۳۴ میلادی در قدس در خانواده‌ای مسیحی متولد شد. وی در اواخر دهه هفتاد میلادی (درست با اوج گیری و پیروزی انقلاب اسلامی) به صورت رسمی مسلمان شد. از آن دوره به بعد، شفیق به عنوان یک متفکر اسلامی شناخته می شود و حتی در اتحادیه علمای مسلمان هم عضویت دارد.
ترجمه مقاله وی درباره مسجدالاقصی به شرح ذیل است:
تصمیم دادگاه صهیونیستی در مورد ساکنان محله شیخ جراح بحث هایی را در مورد اینکه آیا فلسطینی ها مصوبه دادگاه را می پذیرند یا مخالفت می کنند، برانگیخت. این حکم شامل تأیید از دست دادن ملکیت اصلی خانه هایشان در ازای اقامت در خانه های خود حدود پانزده سال دیگر است.
این تصمیم بحث‌های داخلی را در مورد اینکه آیا باید این مصوبه را قبول کنند یا مخالفت کنند، ایجاد کرد. به نظر می رسد که اختلاف نظرها ممکن است موضع وحدت مردم را که مشخصه اهالی این منطقه است را برهم بزند، وحدتی که فلسطینی ها را برای مقابله با موضع صهیونیست‌ها چه از سوی دادگاه و چه توسط شهرک نشینان گرد هم می آورد. هدف یکی است و آن اخراج آنها از خانه هایشان و در ادامه آواره کردن صدها هزار فلسطینی از خانه های خود در سال ۱۹۴۸، یا در سال ۱۹۶۷ و بین این سال ها تا امروز است.
در اصل تصمیم دادگاه نباید مورد بحث قرار می گرفت، بلکه باید با اصرار بر مالکیت محله شیخ جراح و منازل آن که متعلق به ساکنین اصلی آنها است به طور کلی رد می شد. این امر مورد حمایت انتفاضه ماه رمضان - سیف القدس امسال قرار گرفت. موفقیت در این راه مستلزم اصرار مداوم بر آن و پیگیری و نبرد قاطع دیگری علیه تصمیم دادگاه صهیونیستی است.
علاوه بر موضع اصولی در پایبندی به حقوق فلسطینیان، توازن قوا پس از انتفاضه و سیف القدس امکان مبارزه پیروزمندانه انتفاضه شماره ۲ و نبرد سیف القدس ۲ را فراهم می کند، این همان چیزی است که مردم ما در شیخ جراح باید به آن اطمینان داشته باشند و با پایبندی بیشتر به احقاق حقوق خود آمادگی برای ادامه مقابله با دشمن را داشته باشند.
این تصمیم تجاوزکارانه و نابودگر صهیونیست ها با صدور حکم دوم از سوی دادگاه صهیونیستی دیگری همراه شد. این تصمیم خطرناکتر و قبیح تر بود، زیرا اجازه برپایی نمازهای «بی صدا» یهودیان در صحن های مسجد الاقصی را می داد. این نقض آشکار حق مطلق اسلامی بر مسجد الاقصی است. این تغییری فاحش در وضعیت موجود در مسجد الاقصی ایجاد خواهد کرد و چالشی برای فلسطینی ها، اعراب و مسلمانان و همچنین یک چالش مستقیم برای حمایت اردن از مسجد الاقصی و اماکن مقدس اسلامی و مسیحی است. این همان چیزی است که مسیحیان قدس و رهبران مذهبی مسیحی نیز آن را نقض وضع موجود و اهانت به مقدسات اسلامی و مسیحی به طور یکسان می دانند.
اگر قرار است محکومیت این تصمیم به اتفاق آرا، کلی و جهانی باشد، با اجرای آن باید همان گونه برخورد شود که با تهدید به هجوم مسجد الاقصی در انتفاضه و نبرد سیف القدس برخورد شد که دو پیروزی بزرگ در سال ۲۰۲۱ هستند. در اینجا نیز با تقابلی روبه رو هستیم که علاوه بر اینکه به هر قیمتی باید پایبند بر اصولی باشیم که حق است، توازن قوا این امکان را به ما می‌دهد که با قدرت و اتفاق نظر، قوی‌تر از آنچه در رمضان ماه مه ۲۰۲۱ رخ داد، پیروز شویم.
موضوع داغ دیگر اعتصاب غذای بیش از ۱۰۰ زندانی به دلیل بازداشت ناعادلانه اداری آنها بود. فلسطینی هایی که به طور غیر قانونی بازداشت شدند و صهیونیست ها تمام موارد قانونی اتهامات، تحقیقات و قوه قضائیه را نادیده گرفتند.
قانون بازداشت اداری به دادگاه‌های صهیونیستی این حق را به آنها می‌دهد که خودسرانه ماه‌ها حبس بدون اتهام یا پرونده ای را برای متهم صادر کنند. ممکن است برای چندین دهه این بازداشت ادامه یابد این قانون زندانیان را تحریک کرد و منجر به نبردی همه جانبه با کمک همه زندانیان شد.
علاوه بر این، پس از عملیات شش قهرمان با نفوذ در زندان جلبوع، ده‌ها زندانی جهاد اسلامی به دلیل بازداشت‌های اداری و مجازات‌های دسته جمعی از سوی مقامات زندان صهیونیستی دست به اعتصاب زدند که همچنان در جریان است. موضوعی که منجر به حرکت همه جانبه تمام اسرا و ورود به یک رویارویی گسترده در کنار رویارویی که اکنون به خاطر مسجد الاقصی و شیخ جراح لازم است، خواهد شد.
از این سه موضوع(حمله به ساکنان شیخ جراح - نمازخاموش در مسجدالاقصی - بازداشت های اداری) ملاحظه می شود که فرماندهی رژیم صهیونیستی همچنانکه به نظر می رسد؛ تمایل به حمله عمومی دارد، نه برای بازگرداندن حیثیت مجروح خود، بلکه برای پیگیری اهداف استراتژیک نابود گرایانه شان و اخراج فلسطینی ها و جایگزین کردن صهیونیست ها در کرانه غربی، یهودی سازی قدس، و تجاوز و اقامه نماز مخصوصشان در مسجدالاقصی است.
البته بزرگترین خطر در میان این خطرات، آن چیزی است که برای مسجد الاقصی از طریق تصمیم بسیار خطرناک برای نماز خواندن خاموش در آن مهیا شده است. این امر مستلزم آن است که همه جناح‌ها و نیروهای فلسطینی محور مقاومت و همه نیروهای سیاسی عربی، اسلامی و بین‌المللی با شعار «اجازه اقامه نماز سکوت در مسجدالاقصی را نمی دهیم» موضع واحدی اتخاذ کنند، بلکه لازم است، با وجود شکوه حمایتی که انتفاضه و سیف القدس در ماه رمضان از آن برخوردار بود، با حمایت عربی، اسلامی و جهانی مصمم تر از گذشته، با قدرت، انتفاضه مجدد و سیف القدس دیگری را آغاز کنند.
نرمش و کوتاه آمدن در اقامه نماز به اصطلاح خاموش در مسجدالاقصی به تشدید کنترل بر مسجد می انجامد و حرکت به سطح مشارکت و اشتراک نماز در مسجدالاقصی در گام اول و سپس ختم به تخریب مسجد و ساختن معبد ادعایی در جای مسجد الاقصی می شود.
از این رو برای فلسطینی ها (مسلمان یا مسیحی)، از این یا آن جناح، یا از طرف فتح یا حکومت رام الله، فرصت و زمینه ای وجود ندارد که فعالانه در انتفاضه عظیمی که باید در سرتاسر قدس، کرانه باختری و مناطق اشغالی سال ۱۹۴۸ گسترش یابد، شرکت نکنند، بلکه باید موضع قاطعی در کنار تحرکات مقاومت در نوار غزه برای ایجاد دومین شاهکار مثل سیف القدس برای جلوگیری از این تصمیم مجرمانه بگیرند.
از سوی دیگر لازم است نیروهای فعال و تاثیر گذار اسلامی، ملی، میهنی، چپ و دموکراتیک در حوزه عربی و اسلامی فورا اقداماتی را برای مشارکت در مبارزه با این جرایم اتخاذ کنند و همچنین نباید به هیچ کشور عربی یا اسلامی اجازه داد که در برابر این جنایت سکوت کند و یا به صدور بیانیه ای که دستاورد عملی ندارد و تنها به نکوهش آن اکتفا کنند، راضی شود.
مسجد الاقصی با خطری واقعی تر از مرحله قبلی که در زمان جنگ تجاوزکارانه ژوئن ۱۹۶۷ مشخص شده بود، مواجه است. آیا در این دوره آگاهی بالا می رود و اراده عملی به سطوح بالاتری می رسد که پس از آن دیگر جایی برای پشیمانی، سرزنش و عذرخواهی باقی نماند؟
